ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆာင္ဆန္း၏ ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႕ပညာေရးအျမင္

         
 ......

ကၽြန္ေတာ္၏ မိခင္ ဖခင္ ႏွစ္ဦးစလံုးမွာ ဥာဏ္ေကာင္းေသာ အမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ဖခင္သည္ ေရွ႔ေန စာေမးပြဲတြင္ ျမန္မာတျပည္လံုးတြင္ တတိယ စြဲခဲ့ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို အားလံုး ဥာဏ္ေကာင္းၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဒုတိယ အစ္ကိုႀကီးကား စာသင္ အထူးပ်င္းလွ၍ အျခားညီအစ္ကိုမ်ားကဲ့သို႔ ေပါက္ေပါက္ေရာက္ေရာက္ ပညာမတတ္ေပ။ ကၽြန္ေတာ္၏ အစ္ကိုမ်ား၊ ၀မ္းကြဲညီအစ္ကိုမ်ား၊ ဦးေလးမ်ားမွာ မိမိတို႔ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းစာေမးပြဲတြင္ ထိပ္တန္းက်က် ေအာင္ျမင္သူမ်ားခ်ည္းျဖစ္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိဘမ်ားသည္ ပညာကိုလည္း အထူးလိုလားသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ အစ္ကိုမ်ားကို ငါးႏွစ္သားအရြယ္မွစ၍ ေက်ာင္းထားခဲ့ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တေယာက္တည္းသာ အငယ္ဆံုးျဖစ္၍ အလိုလိုက္ကာ ထားသျဖင့္ အသက္ ၈ ႏွစ္ေရာက္မွသာလွ်င္ ေက်ာင္းစေနရေပသည္။

ကၽြန္ေနာ္ ေက်ာင္းေနလာရင္း ေျပာျပရဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ အထက္ အစ္ကို ကိုေအာင္သန္းအား အသက္ ၁၁ ႏွစ္ခန္႔တြင္ ရွင္ျပဳေလသည္။ ထိုအခါ ကိုေအာင္သန္းမွာ ျမန္မာ ၆ တန္းတြင္ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္မွာ အသက္ ၈ ႏွစ္ထဲ ေရာက္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းတြင္ မေနရေသးေခ်။ ရွင္ျပဳအခမ္းအနားတြင္ ကိုေအာင္သန္းတို႔ ရွင္ေလာင္းဆင္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွင္ေလာင္း ျဖစ္ခ်င္သျဖင့္ မိခင္အား ပူဆာသည္။ ထိုအခါ မိခင္က ရွင္ေလာင္းလုပ္တဲ့သူသည္ စာတတ္မွ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာျပသျဖင့္ ေက်ာင္းေနပါေတာ့မည္ဟု ဂတိေပးကာ ထိုတြင္မွ ေက်ာင္းစေနျဖစ္ေလသည္။ တန္းေက်ာ္ တက္ခဲ့ရျပန္သျဖင့္ ေလးႏွစ္ႏွင့္ ၁၀ တန္းေအာင္ျမင္သည္။ အဂၤလိပ္ျမန္မာ သတၱမတန္း စာေမးပြဲတြင္ ျမန္မာတျပည္လံုးတြင္ န၀မ စြဲခဲ့၍ အထက္တန္း စေကာလားရွစ္ ရခဲ့သည္။ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းႏွင့္ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမ်ားတြင္ ပထမစြဲခဲ့၍ ဦးေရႊခိုဆုကို ရရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ၆ ႏွစ္ခြဲမွ် ေနခဲ့သည္။

ႏိုင္ငံေရး စိတ္သန္မႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းစာမ်ားကို မေလ့က်င့္သျဖင့္ ဘီေအ အထက္တန္းအထိ ေအာင္ရံုသာ ေအာင္ခဲ့သည္။ ဘီေအ အထက္တန္း သပိတ္ႏွစ္တြင္ ေက်ာင္းသား သပိတ္ေမွာက္ ေခါင္းေဆာင္တဦျဖစ္၍ အလုပ္ရႈပ္သျဖင့္ ဘီေအ စာေမးပြဲကို တႏွစ္မေျဖဘဲ ေနခဲ့ရသည္။ ဘီအယ္ အတန္းကို တက္ခဲ့သည္။ အတန္းလည္း မွန္မွန္မတက္၊ စာအုပ္လည္း မရွိ၊ မွတ္စုလည္းမထား၊ စာလည္းမၾကည့္ မိမိစိတ္သန္ရာ ႏိုင္ငံေရးကိုသာ လိုက္စားသျဖင့္ ဘီအယ္ ပထမႏွစ္ စာေမးပြဲတြင္ က်ရႈံးေလသည္။ ဤကား ကၽြန္ေတာ့တသက္တြင္ စာေမးပြဲ ပထမဦးဆံုးႏွင့္ ေနာက္ဆံုး က်ရႈံုးျခင္းေပတည္း။ ရခဲ့သည္။ ဒုတိယ ဘီအယ္လ္ ႏွစ္တြင္ ႏွစ္ေစ့ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ မေနေတာ့ေပ။ ဥေရာပတိုက္ ျမဴးနစ္စာခ်ဳပ္မခ်ဳပ္ဆိုမီ စစ္ျဖစ္မတတ္ အေျခအေနႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ အဓိကရုဏ္း အေျခအေနမ်ားကို ေထာက္ဆ၍ တိုင္းျပည္အတြက္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လုပ္ကိုင္ရန္ ေက်ာင္းမွ ႏွစ္၀က္တြင္ ထြက္၍ သခင္ဘ၀သို႔ ကူးေျပာင္းခဲ့သည္။

ျမန္မာစာသင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေနရစဥ္က ကၽြန္ေတာ္ အထူးမေပ်ာ္ပိုက္သည့္ အခ်က္တခ်က္ ရွိေလသည္။ ထိုအခ်က္မွာ ကစားခုန္ကစားျခင္း၊ ကေလးဘ၀ သစ္ပင္တက္ ေရကူးအလုပ္မ်ိဳး ပိတ္ပင္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ဤအခ်က္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိဘမ်ားလည္း တသေဘာတည္းေလာက္ပင္ ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ သစ္ပင္တက္ျခင္း၊ ေရကူးျခင္း စေသာ ကိုယ္လက္ က်န္းမာေရး က်င္လည္မႈကို ေလ့လာခြင့္မရ။ သစ္ပင္တက္သည္ကို ျမင္လွ်င္ အဆိုအမည္ ခံရသည္။ ေရကူးသည္ကို ျမင္ရလွ်င္ အရိုက္ခံရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဥာဏ္ပညာဘက္က အခြင့္အလမ္းရခဲ့၍ ေပါက္ေျမာက္ခဲ့သေလာက္ ကိုယ္လက္ က်န္းမာ က်င္လည္ေရးတြင္ အခြင့္အလမ္း မရခဲ့၍ မ်ားစြာ ခၽြတ္ယြင္းေနသည္။ ေရနံေခ်ာင္း အမ်ိဳးသားေက်ာင္း ေနစဥ္ကလည္း အခြင့္အလမ္းမရခဲ့။ မရခဲ့သည္မွာ အမ်ိဳးသားေက်ာင္း ျဖစ္သည့္တိုင္း ဆင္းရဲသျဖင့္ ကစားခုန္ ကစားေလ့က်င့္ရာ ေနရာ၊ ကိရိယာ တန္ဆာပလာမ်ား မထားႏိုင္၍ပင္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ဘုန္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ေရွးလူႀကီးမ်ား၏ အခ်ိဳ႕အယူအဆမ်ားကို ေခတ္နွင့္ေလွ်ာ္ေအာင္ ျပဳျပင္သင့္ေနသည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ဗမာလူမ်ိဳးတို႔ အေျခအေနသည္ တိုးတက္သင့္သေလာက္ တိုးတက္မည္ မဟုတ္ေခ်။

ပညာဆိုသည္မွာ စာအုပ္စာတမ္းဖတ္၍ စာသိမႈကို ပညာဟု မဆိုေပ။ ပညာသည္ အတိုင္းအဆမထင္ အလြန္က်ယ္ေျပာ နက္နဲလွေပသည္။ ေလာကျပင္က်ယ္တည္းဟူေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ပုခက္တြင္းမွသည္ ေျမႀကီးထဲသို႔ ေရာက္သည္အထိ ပညာသင္သားမ်ား ျဖစ္ေနၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာသင္သားတုိ႔သည္ အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္ သူ၏တသက္ပန္တြင္ ကုန္ဆံုးသည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။ ပညာတတ္သူသည္ ေလာကရွိ အရာရာကို အခြင့္အလမ္းလိုက္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္းေသာ ဥာဏ္အားကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိဥာဏ္အျမင္အရ စိတ္ေန စိတ္ထား စိတ္ဓါတ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း (Emotion of the Education) ျပဳျပင္ ျပဳစု စီမံထားခဲ့သူသာလွ်င္ ျဖစ္ေလသည္။ ဘီေအပင္ ေအာင္ေစကာမူ၊ ပါရဂူဘြဲႀကီးပင္ ရေစကာမူ ပထမေက်ာ္ႀကီးပင္ ျဖစ္ေစကာမူ အသက္အရြယ္ မည္မွ်ပင္ ႀကီးရင့္ေစကာမူ ပညာဟူေသာ သဘာ၀အဓိပၸါယ္ကို ေကာင္းစြာ သံုးသပ္နားလည္ျခင္း မရွိခဲ့ေသာ္ တကယ္အရာမေရာက္ အသံုးမ၀င္ေပ။ ပညာသည္ စာအုပ္မ်ားထဲ၌သာ ရွိသည္မဟုတ္။ စာအုပ္ကို ေက်ာ္၍ ျမင္စြမ္းႏုိင္ျခင္းကို ေဆာင္ႏိုင္ရေပမည္။

ပညာဟူသည္ လူ၏ဥာဏ္ကိုသာ ျပဳျပင္တိုးခ်ဲ႕ယံုသာမဟုတ္။ လူ၏ စိတ္ေနစိတ္ထား အယူအဆမ်ားကိုလည္း တိုးတက္ေစရမည္။ လူထု၏ဆႏၵအား၊ လုပ္အားကို ႏူးညြတ္ေစရမည္။ ရာဇ၀င္သိရံုမဟုတ္၊ ရာဇ၀င္ကို ဖန္တီးေစရမည္။ ေလာကဓါတ္ပညာကို သိရံုမဟုတ္ ေလာကဓါတ္ပညာကို တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ရမည္။ ပထ၀ီ ပညာကို သိရံုသာမဟုတ္ ေျမသစ္၊ ေရသစ္ ေတာေတာင္တို႔ကို ရွာေဖြစံုစမ္း ႏိုင္စြမ္းေစရမည္။ ေလာကအေၾကာင္းကို နားလည္ေစရံုသာမဟုတ္ သည္ထက္ေကာင္းေသာ ေလာကကို ဖန္ဆင္းႏိုင္ေစရမည္။ ဤကား ပညာ၏သရုပ္ အက်ဥ္းမွ်ပင္တည္း။

ပညာသည္ ကာလ၊ ေဒသ၊ ပေယာဂႏွင့္ ယွဥ္ရမည္။ ေလာက၌ လက္ေတြ႔အသံုးလည္း က်ရမည္။ ပညာတြင္ ညာလည္းပါသည္။ ဥာဏ္ႏွင့္လည္း ယွဥ္ရမည္။ ဥာဏ္ခ်ည္းသာ တိုးတက္၍ သညာမရွိပါမူလည္း ဤမွ် ပိုမိုဆန္းက်ယ္ အေျပာက်ယ္လွေသာ ေခတ္သစ္အေၾကာင္းကို နားမလည္ႏိုင္ေပ။ ေလာကဓာတ္ပညာကို မတတ္မသိဘဲ ေလာကဓာတ္ ပညာဥာဏ္ကိုသာ ရလွ်င္ ေလာကဓာတ္ပညာ၏ တန္ဖိုးကို တင္းျပည့္မသံုးႏုိင္ေပ။ တိုင္းျပည္ အေျခအေန ျပႆနာ၊ ေခတ္၏အေျခအေန ျပႆနာ ေခတ္၏အေျခအေနႏွင့္ မယွဥ္ပါမူ တိုင္းျပည္ေထာင္ျခင္း၊ ေခတ္ျပင္ျခင္း မျပဳႏိုင္ေပ။ ေမြးကတည္းက ေသသည္အထိ အယူ၀ါဒ အေျပာင္းအလဲ မရွိသူသည္ ပညာတတ္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။ လူတေယာက္၏ သက္တမ္းတြင္ အစပထမက သိျမင္လာေသာ စိတ္ေန စိတ္ထား၀ါဒတို႔သည္ အမွန္ခ်ည္းမဟုတ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမည္ သာတည္း
ယေန႔အယူအဆႏွင့္ မနက္ျဖန္အယူအဆတို႔မွာ တူခ်င္မွ တူေပမည္။ အမွန္ကား လူတဦး၏ တဘ၀တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အယူ၀ါဒ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားကို ေတြ႔ရေသာအခါ ထိုလူသည္ သမာဓိ မတည္ ေရွ႕ေနာက္မညီဟု ထင္မွတ္မွားေလသည္။ သမာဓိ မတည္ျခင္းမွာ ကိုယ္က်င့္တရား ေဖါက္လြဲေဖါက္ျပန္ ျဖစ္ျခင္းေပတည္း။ ၀ါဒ ေျပာင္းမႈမွာ သမာဓိ မတည္ျခင္းမဟုတ္ေပ။ ဥာဏ္အျမင္၏ ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တနည္း တိုးတက္ျခင္းေပတည္း။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေမွ်ာ္မွန္းေသာ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ၿပီ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေမွ်ာ္မွန္းေသာ ပညာေရးကို အေကာင္အထည္ေဖၚႏိုင္ပါေစ။

မွတ္ခ်က္ ။   http://nge-naing.blogspot.com/မွျပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္။